Hloriranje vode je postupak dezinfekcije kojim se suzbijaju njezina mikrobiološke nečistoće. Prilikom hloriranja voda važno je pridržavati se stručnih upustava za dezinfekciju vode te stručnih upustava proizvođača sredstva koje se koristi za dezinfekciju. Naglasak je i na provođenju mjera opreza te zaštiti zdravlja.
Hlorirati se može voda za piće, lokalni seoski vodovodi, voda iz bazena i sl. Dezinfekcija vode za piće odvija se tako da se na oksidaciju organskih materija koje su prisutne u vodi troši dezinfekcijsko sredstvo. Također, i na oksidaciju željeza i mangana te na reakcije sa spojevima s dušikom troše se određene količine hlornog preparata. Dezinfekcija vode uspješno je obavljena u slučaju kada je poslije obavljene dezinfekcije i uspostavljanja ravnoteže u vodi ostao višak hlora, koji se tada naziva slobodni rezidualni hlor. Koncentracija ovakvog hlora u vodi za piće mora biti u točno određenom rasponu, a za utvrđivanje njegove koncentracije potrebni su odgovarajući mjerni instrumenti. Hlorirana voda može se koristiti već nakon 30 minuta, a višak hlora nije potrebno uklanjati. Voda za piće hlorira se u slučaju da je riječ o čistim, nezamućenim vodama koje se često koriste.
Hiperhloriranje je još jedan postupak kojim je moguće dezinficirati vodu. Razlika od hloriranja je u količini dezinfekcijskog sredstva koje se pritom koristi. U skladnu tome, vodu izloženu hiperhloriranju moguće je koristiti tek nakon 24 sata i to samo u slučaju kada je uklonjen sav višak hlora. Iz tog se razloga hiperhloriranje najčešće koristi za dezinfekciju zagađenih voda koja su spremljene u cisterne, tankove, cjevovode i sl. Prikladno je i za dezinfekciju one vode koja se ponovno koristi nakon dužeg nekorištenja ili one koja se koristi prvi put uz postojanu sumnju na mikrobiološka zagađenja. U navedene rezervore dodaje se koncentracija hlora i to 10 puta veća od one koja se nalazi u vodi za piće. Vodu koja je pod uticajem izrazito velike koncentracije dezinfekcijskog sredstva potrebno je ostaviti i ne koristiti 24 sata. Čak ni tada ju nije moguće koristiti, već je prije korištenja potrebno dehlorirati vodu. Dehloriranje vode u cisternama i sličnim velikim spremnicima obavlja se uz prisutnost filtera za vodu s aktivnim ugljenom kroz koje se voda propušta.
Govoreći o vodi iz bazena svi prvo pomislimo na čistu i bistru vodu pogodnu za kupanje i osvježavanje. Da bi voda uistinu bila takva, potrebno je osigurati ispravnu vrijednost pH bazenske vode te redovito ju dezinficirati. Hlor je najučinkovitije dezinfekcijsko sredstvo za vodu iz bazena. Hloriranjem se uništavaju mikroorganizmi iz vode te ona postaje bakteriološki ispravna. Da bi se uopšte mogla hlorirati voda iz bazena, pH vrijednost vode treba biti između 7.0 i 7.6. Imajući ovo na umu te pridržavajući se uputa i mjera opreza i zaštite, voda se može uspješno hlorirati te osigurati za daljnju upotrebu. Za hloriranje bazenske vode može se koristiti organski hlor koji je u obliku granulata i tableta koje se sporo otapaju, ali i različiti spojevi hlora.
Hlorirati se mogu i otpadne vode, točnije hloriranje predstavlja treći stepen u njihovom prečišćavanju. Za dezinfekciju otpadnih voda uglavnom se koristi plinoviti hlor, natrijum hipoklorit ili kalcijum hipoklorit.
Prilikom hloriranja vode najvažnije je pridržavati se postojećih mjera i pravila kako bi daljnje korištenje vode bilo sigurno za zdravlje.